[vc_row][vc_column][vc_column_text]
فکر می کنم بسیاری از ما مردها برای آنکه در سکون و خشکی منطقمان نپوسیم، باید کسی باشد تا عشق را به ما بیاموزد یا احساسمان را زنده نگه دارد؛ یک معلم، یک دوست و یا یک رهگذر با نگاهش.
عمق ناتوانی های ما در همان چیزهایی است که آنها را در دیگران احمقانه، مسخره یا غیر منطقی می پنداریم.
گاهی بزرگترین چالش های اعصاب خوردکن و غیر منطقی، درس عشقی برای ما دارد که شاید طور دیگری نمی توانستیم درکش کنیم.
به همین سادگی!
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]