مدیران نگران، پرسنل جاه طلب

هوش iQ و EQ

در جامعه ما عموم افراد برای مدیرعامل شدن افتخار و پرستیژ خاصی قائل هستند و در هر سطحی از سازمان که باشند مرتب در حال سنجش فاصله خود تا رسیدن به جایگاه مدیریت یا نزدیک آن می باشند.

وقتی در فرهنگمان جستجو می کنیم، آنچه خیلی به چشم می آید شوق و تمنای نیرومندی است که میل به رئیس بودن و head  بودن را نمودار می سازد. از رستم که شروع کنیم تا سایر قهرمانها و الگوهای کهن ما، جملگی در این راستا هستند که همیشه یک نفر به تنهایی به جنگ اژدها می رود و او را شکست می دهد. در این الگو باقی افراد و سایرین هیچ کدام نقش مهمی ندارند و اصلا به چشم نمی آیند چه برسد به اینکه در این پیروزی برای آنها بتوان سهمی قائل شد.

همین الگو در روابط کاری و در نگاه کلان در فرهنگ کاری و سازمانی ما ایرانیان به وفور به چشم می خورد. اغلب فکر می کنیم حق ما پایمال شده است، ما باید رئیس باشیم و رئیس فعلی بی لیاقت یا دست نشانده است بنابراین با او و سایر افراد تیم یا سازمان همکاری نمی کنیم و بجای آن سعی میکنیم خودمان را پررنگ تر جلوه دهیم. نتیجه اینکه چه در ایران و چه در نقاط مختلف دنیا به گواه افرادی که تجربه تحصیل و کار با ملیت های مختلف را دارند، اغلب ایرانیان در تیم ها و گروه های خود با مشکل مواجه می شوند زیرا همدیگر را قبول ندارند؛ در حالیکه مثلا چینی ها بسیار منسجم تر و بی ادعا در کنار هم کار می کنند و حمایت و هم افزایی واقعی را می توان بین آنان جستجو کرد.

از منظری دیگر می توان چنین تحلیل کرد که بسیاری از ایرانیان در عین داشتن میانگین هوشی (IQ) بالا به علت نداشتن مهارت های لازم که عامل فرهنگ و آموزش نقش بسزایی در آن دارد، از هوش هیجانی (EQ) بالایی برخوردار نیستند و لذا نتایج کار تیمی آنها رضایت بخش نیست.

بر اساس مطالعات، بهره هوشی (IQ) تنها 20 درصد از موفقیت افراد را تضمین می کند و 80 درصد باقی مستلزم داشتن مهارتها مختلفی از جمله خودشناسی یا خودآگاهی، مهارت های ارتباطی، همدلی و مواردی از این قبیل است که جملگی آنها را هوش هیجانی یا EQ  نام نهاده اند.

هوش هیجانی اولین بار توسط وین پین و سپس دانیل گلمن مطرح شد و یکی از تقسیم بندی هایی که برای آن وجود دارد به شرح زیر است:

1) خودآگاهی (آگاهی از احساسات و هیجانات خود)

2) مدیریت خود (مدیریت احساسات و هیجانات)

3) آگاهی از احساسات و هیجانات دیگران

4) مدیریت روابط ( مدیریت احساسات و هیجانات دیگران)

مدیرعامل های نگران از  دست دادن جایگاه مدیریت و پرسنل با عقده مدیریت زایده چنین فرهنگی هستند و کشمکش موجود میان این دو جبهه تا زمانی که آنها از جایگاه خود راضی نیستند و شایستگی های هم را به رسمیت نمی شناسند موجب رقابت منفی، تخریب و بسیاری موارد دیگری می شود که سازمان مجبور به پرداخت هزینه های آن است.

بطور کلی جاه طلبی هم می تواند باعث افزایش انگیزه و تلاش برای رشد شود و هم موجب نابودی.

نیاز به کمک یا سوال دارید؟