- اسفند ۱۱, ۱۳۹۴
- ارسال شده توسط: mmm
- بخش: نوشته های شخصی
بدون دیدگاه
وقتی او از هر سکانس پرده بر می دارد، درک ناچیز خود و ژرفای حکمت و اراده ی الهی را می بینم که چگونه ایمان متزلزل مرا به چالش می کشد.
لمس کردن حضورش موجب می شود در تنها ترین تنهایی بدانیم هست، نظاره گر است و هنگامی که وقتش فرا برسد در درست ترین زمان، دستان مقدسش انسان را از هر چه هست و نیست بی نیاز می سازد.
ایمان دارم کارگردان الهی در راستای نیت و همت ما آنچه را که مصلحت است مقدر می سازد.